Fleixeras
Door: Peter
Blijf op de hoogte en volg Fonnie en Peter
06 Oktober 2009 | Brazilië, Pipa
Maandag 18:00h: We zijn zaterdagmorgen vroeg vertrokken samen met Raiza, Carlo(vader Raiza) Fonnie en ik op weg naar Fleixras. Dit ligt op goed 2 uur rijden boven Fortaleza. De wegen zijn slecht, 60km p/h gemiddeld halen we.
Op 20 km voor Fleixras besluit Carlo de weg via het strand af te leggen. Leuk, ervaring uit het verleden heeft geleerd dat we toen muurvast kwamen te zitten.Nu ook dus. In de middel of nowhere staan we vast in de duinen op weg naar het strand, we duwen en schudden aan de auto om los te komen maar het rechtervoorwiel is volledig ingegraven en het linkerachterwiel draait wat verloren in de lucht, de bodemplaat ligt ook op de bodem constateer ik. Carlo komt naar mij toe en zegt. no problem Peter we have beer enough, hij bekijkt het altijd van de zonnige kant,we hebben inderdaad koeltassen vol bier bij ons. Ik bedenk een manier om hier uit te komen, Carlo bedenkt wie hem hier uit gaat halen , samen vormen we dus een perfect team zullen we maar zeggen. Ik begin te graven tot mijn hartslag de 200 heeft bereikt, we krijgen weer vaste grond onder het linkerachterwiel en met lang aan de autoschudden krijgen we genoeg zand onder het linkervoorwiel. Fonnie komt met de automatten aanslepen die we achter de wielen plaatsen.We komen vrij, pfffff. Carlo blij en we gaan allemaal weer de auto in.I.p.v dat we teruggaan draait Carlo gewoon weer de duinen in, ik bedenk me als ik nog een keer moet graven dat dit een kuil voor mijzelf wordt, maar we geraken op het strand. Het is meer dan de moeite waard geweest. Heerlijk over het strand rijden en door grote waterplassen heen ploegen komen we op de bestemming aan. Er wordt bier op getoost we hebben het gehaald.Het strandhuis is groot en het staat op wel 5 hectare grond. Ook hier staat een huisje voor het personeel erbij, deze onderhouden het terrein. De ouders van Luciana zitten in een strandhuis 500mtr verder op, we gaan erheen voor te BBQ. Ook weer het zelfde liedje, als we aankomen zijn ze al druk aan het eten.Het is hier niet de gewoonte dat er een tafel gedekt wordt, er wordt vlees en vis op tafel gezet en je pakt maar wat je hebben wilt. Ik ga voor de langoeste dat zijn garnalen zo groot als kleine bananen, vers uit zee, gekookt of gegrild en zoveel je maar wil.Ik heb inmiddels ook al besloten wat ik in mijn tweede leven wil gaan worden, een poedel liefst wit en niet te groot in Brazilie. De dames adoreren deze beestjes, je gaat van schoot naar schoot, wordt tegen de borsten van de vrouwen geknuffeld en iedereen wil je aanhalen, knuffelen en kussen, je moet s,avonds mee het bed in, je gaat naar de kapper, krijgt schoentjes aan en een leuke strik. Je baasje is nooit jaloers, ze vindt het geweldig als ze je mag uitlenen. Wat wil een man nog meer.
Wien, ik had al eerder commentaar van je verwacht, goed dat je er een nachtje over geslapen hebt om deze wijze woorden te plaatsen, sorry. p.s wordt het geen tijd voor een nieuwe Volvo
Op 20 km voor Fleixras besluit Carlo de weg via het strand af te leggen. Leuk, ervaring uit het verleden heeft geleerd dat we toen muurvast kwamen te zitten.Nu ook dus. In de middel of nowhere staan we vast in de duinen op weg naar het strand, we duwen en schudden aan de auto om los te komen maar het rechtervoorwiel is volledig ingegraven en het linkerachterwiel draait wat verloren in de lucht, de bodemplaat ligt ook op de bodem constateer ik. Carlo komt naar mij toe en zegt. no problem Peter we have beer enough, hij bekijkt het altijd van de zonnige kant,we hebben inderdaad koeltassen vol bier bij ons. Ik bedenk een manier om hier uit te komen, Carlo bedenkt wie hem hier uit gaat halen , samen vormen we dus een perfect team zullen we maar zeggen. Ik begin te graven tot mijn hartslag de 200 heeft bereikt, we krijgen weer vaste grond onder het linkerachterwiel en met lang aan de autoschudden krijgen we genoeg zand onder het linkervoorwiel. Fonnie komt met de automatten aanslepen die we achter de wielen plaatsen.We komen vrij, pfffff. Carlo blij en we gaan allemaal weer de auto in.I.p.v dat we teruggaan draait Carlo gewoon weer de duinen in, ik bedenk me als ik nog een keer moet graven dat dit een kuil voor mijzelf wordt, maar we geraken op het strand. Het is meer dan de moeite waard geweest. Heerlijk over het strand rijden en door grote waterplassen heen ploegen komen we op de bestemming aan. Er wordt bier op getoost we hebben het gehaald.Het strandhuis is groot en het staat op wel 5 hectare grond. Ook hier staat een huisje voor het personeel erbij, deze onderhouden het terrein. De ouders van Luciana zitten in een strandhuis 500mtr verder op, we gaan erheen voor te BBQ. Ook weer het zelfde liedje, als we aankomen zijn ze al druk aan het eten.Het is hier niet de gewoonte dat er een tafel gedekt wordt, er wordt vlees en vis op tafel gezet en je pakt maar wat je hebben wilt. Ik ga voor de langoeste dat zijn garnalen zo groot als kleine bananen, vers uit zee, gekookt of gegrild en zoveel je maar wil.Ik heb inmiddels ook al besloten wat ik in mijn tweede leven wil gaan worden, een poedel liefst wit en niet te groot in Brazilie. De dames adoreren deze beestjes, je gaat van schoot naar schoot, wordt tegen de borsten van de vrouwen geknuffeld en iedereen wil je aanhalen, knuffelen en kussen, je moet s,avonds mee het bed in, je gaat naar de kapper, krijgt schoentjes aan en een leuke strik. Je baasje is nooit jaloers, ze vindt het geweldig als ze je mag uitlenen. Wat wil een man nog meer.
Wien, ik had al eerder commentaar van je verwacht, goed dat je er een nachtje over geslapen hebt om deze wijze woorden te plaatsen, sorry. p.s wordt het geen tijd voor een nieuwe Volvo
-
07 Oktober 2009 - 03:47
Vic:
Ik wil ook een poedel worden!!!!!!!
Groeten,
Vic -
07 Oktober 2009 - 06:01
Wendy:
Hip T-shirt pap! -
07 Oktober 2009 - 06:04
Arno:
Peter,
Je heb toch zeker wel even gezegd dat je daar met de Picasso nooit las van heb he?
Veel plezier nog! -
07 Oktober 2009 - 14:36
Dory:
Lieve vrienden, wat een prachtige foto's. Zo'n rit in de duinen lijkt mij het einde.Misschien kunnen we samen zo'n mooi strandhuis kopen en daar onze oude dagen verslijten. Zon ,zee, strand en liefde wat wil een mens nog meer. groetjes Doke -
07 Oktober 2009 - 15:59
Tessa:
Hoii Peter en Fonnie!
Wat een leuke verhalen, ben echt jaloers op jullie!
Geniet er nog van t laatste weekje, jullie verdienen het :D
xxx -
07 Oktober 2009 - 18:04
Maarten:
Zo'n hondenleven willen we allemaal wel. Daar een poedelprijs mee verdienen en je dan poedelen tussen weelderige borsten. Zucht!
Het avontuur op het strand is door Carlo berekend. Hij wist van de vorige vakantie hoe goed jij bent in het weer vlot krijgen van vastzittende auto's. Jij kunt goed graven.Je kunt maar beter een kleurrijke Fransoos rijden, dan gaat er niets mis.
Neem aub de helft van de zonneschijn daar, mee naar Limland. Tot ziens.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
